Çocuklarımızla ya da sakınarak sevdiğimiz herkesle en kaliteli bir ya da bir kusur saat geçirmenin peşinde koşmak yerine, birlikte yakalanan an’lara odaklanmalı bence.
Pencereyi açıp, başları sarkıtıp, azıcık, bir anlığına aralanmış bulutların az ilerisinde beliren dolunayı mı gördünüz ya da bunu görmek için mi çabaladınız?
İşte budur coğu zaman peşinde koşmamız gereken şey…
Niye mi? Yıllar sonra hep an’lar değil midir en akılda kalanlar?
Bir an..
Bir bakış..
Belki 3 kelime..
Bir nefes ve işte an deyince hangi an’lari anımsıyorsak…
Böyle böyle oluşmaz mı çocukluk anıları ve değil midir en hoşumuza giden ya da bizi eeennn düşündüren çocukluk an’lari :)))
Yaş kaç olursa olsun..
Evrim'in Yeri 